maandag 16 juni 2014

Antwoord op: Negatieve keus

Dit stukje is een antwoord op iets wat we vooral van de feministische kant horen, maar waar andere verbiedertjes en reddertjes ook graag mee aan de gang gaan. Vroeger was het alléén maar: "Niemand kiest voor dat beroep", maar er zijn genoeg mondige meiden geweest dat dat niet meer het enige is dat je hoort. Tegenwoordig is het daarom ook soms "het is hooguit een negatieve keuze."

Het neemt allemaal vormen aan, maar waar het dus opneerkomt is dat niemand ervoor kiest, en als je er dan tòch voor kiest is dat voor een reden die niet telt. Zoals dat je arm bent, schulden hebt, of dat je het voor het geld doet, of omdat je niets anders kan bedenken, of om seksueel misbruik af te reageren, of omdat je denkt dat je te weinig waard bent voor wat anders, of omdat je aan de drugs bent, of natuurlijk doordat je misleid bent. Zolang het er maar niet om gaat dat je zelf hebt besloten dat je het wìl doen. Want dat willen ze niet accepteren.

Het is je reinste onzin natuurlijk.

Gedeeltelijk is het onze eigen schuld. Zoals wel met meer dingen zijn we hier gedeeltelijk slachtoffer van onze eigen hoerenstreken. Het is weer iets wat ongeveer hetzelfde ging als waar ik eerder over schreef, het is makkelijker met mensen mee te gaan om dan maar een onmogelijke discussie niet te hoeven voeren. Dus netzoals met het idee dat je een pooier hebt, is het vaak makkelijker om je motivatie niet eerlijk uit te leggen.

Mensen denken dat je netzo bekrompen over prostitutie denkt als zij zelf. En als ze je gaan vragen hoe je toch in dit werk terecht bent gekomen, kan je gaan uitleggen, maar zelfs al heb je er een heel blog voor, dan zijn er nog bestwel veel mensen die het gewoon niet kunnen begrijpen. Het is dan véél makkelijker om gewoon te zeggen dat je wel moest, vanwege schulden ofzo. Dat accepteren mensen, en dan ben je ervanaf.

Het is dus gedeeltelijk onze eigen schuld. Gedééltelijk, want de mensen aan wie we die onzin verkopen zijn juist niet de mensen die te koop lopen met rare verhalen over onze motivatie. En daar zijn ze ook niet stil over. Sommige zijn heel eerlijk aan het vertellen dat ze vinden dat we alleen een negatieve keuze voor ons werk kunnen maken omdàt we "natuurlijk" liegen over kiezen voor ons werk. Dat kunnen zij zich niet voorstellen, dùs kunnen wij dat ook niet.

Soms zijn ze minder eerlijk, en komt er een verhaaltje over dat er onderzoek heeft bewezen dat we er niet voor kiezen. Ik weet maar van één onderzoek waar ze die vraag überhaupt tussen neus en lippen door hebben gesteld, en daar kwam uit dat meer dan achtennegentig procent van de meiden de stap weloverwogen had genomen. Dat klinkt ook wel geloofwaardig voor mij, ookal is dat natuurlijk netzogoed ook weer geen bewijs. Dan zou het eens goed moeten worden onderzocht.

Je begint niet zomaar met dit werk. De druk van de samenleving, het stigma, het denkbeeld, het taboe zijn zo sterk, dat je héél zeker van je zaak moet zijn om daar tegenin te gaan. Juist omdat er zoveel druk op zit, is het nooit de makkelijke optie, is het nooit iets waar je zonder na te denken mee begint. Als je niet nadenkt, denk je namelijk dat het voor jou géén optie ìs. Dat is er al vantevoren ingestampt. Dus je komt niet eens op het idee.

Ik heb voor mijn onderzoek naar dwang, en later voor mijn onderzoek naar pooiers en loverboys, heel veel meiden gesproken. Dat is persoonlijk geweest, maar ook veel over de mail. En ik werd echt doodgeïrriteerd van al die meiden die bij de eerste vraag over hoe ze begonnen waren, meteen al kwamen met: "Ik ben er een beetje ingerold." Dan moet je eerst weer doorvragen voor je erachterkomt wat daar nou achter zit.

Over erinrollen komt een heel eigen stukje. Dat is het wel waard denk ik. Er zit namelijk wel meer aan vast, ookal is "erinrollen" een misleidende term, hij is wel de simpelste om een hint te geven hoe het gaat. Maar bij niemand was het verhaal zoals je zou denken bij iemand die ergens inrolt. Iedereen had erover nagedacht, en dat moet ook wel. Anders ga je niet zomaar zoiets als prostitutie dóén.

Als je bij de mensen die zeggen dat je er niet voor kan kiezen navraagt, moet je opzoek naar waar ze het vandaanhalen. En het wil wat zeggen dat de meeste helemaal niet graag daar eerlijk over zijn. Waar het eigenlijk vandaankomt, weereens het denkbeeld, is hetzelfde, maar ik heb twee belangrijke routes gezien van het denkbeeld naar die domme uitspraak.

De eerste manier is van die Goedele Liekens-types, die het zeggen alsof het een feit is, maar eigenlijk vooral ik-vind en ik-voel en ik-kan-me-niet-voorstellen gebruiken om hun gevoel te onderbouwen. Die zijn daar tenminste nog een beetje eerlijk over. Ze zijn nog steeds domme dingen aan het zeggen, die hele nare gevolgen kunnen hebben, en het denkbeeld aan het versterken, maar ze zijn tenminste niet dáárover aan het liegen.

De andere manier, die van de Renate van der Zee-types, die doen alsof het een feit is, en beginnen dan moeilijk te doen over onderzoeken en bewijzen, die er niet zijn. Die zie je vooral als er overheidsbeleid moet worden gemaakt. Dan komen ze ook breed in de krant. Maar hoeveel vuur ze ook hebben, ze komen nooit met goeie onderbouwing. Hoogstens komen ze met dingen die uiteindelijk weereens op de zieligheidsindustrie blijken terug te komen.

Waarom ze er steeds mee komen, en waarom ik er dus ook een stukje aan wijd, is omdat er een bepaald iets mee wordt bereikt. Het is niet zomaar een mening, waar je van kan vinden wat je wil, als mensen het vanwege het denkbeeld voor zoete koek slikken, en het heel erg wordt meegenomen bij besluitvorming over ons. Er wordt een uitgangspunt neergelegd. En dat is dat mensen denken dat wij ons werk niet liefhebben, dus dat het niet erg is als het van ons wordt afgepakt.

Ik heb intussen genoeg feedback via mijn mail gehad om te weten dat het eind van het laatste paragraafje hierboven een punt is waar veel mensen toch een beetje afhaken, en denken: "daar gaat Zondares weer, met haar samenzweringsideeën." Was dat maar zo. Als jij iemand bent die zo denkt, dan is dit stukje juist heel belangrijk voor jou. Want als je dit nou in je gedachten houdt de volgende keer als je iemand deze in de krant ziet gebruiken, dan denk ik dat je wel wat zal herkennen, en als dat genoeg is om je aan het nadenken te zetten, ben ik heel tevreden.

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Een hoer stapt op een zeker moment in.
-redenen.

Een hoer stapt op een zeker moment uit.
-redenen.

Als je help met instappen ben je een crimineel, moet je financieel kapot gerechercheerd worden, kom je in de gevangenis én uiteindelijk in de hel.

Als je helpt met uitstappen heb je recht op subsidies en donaties, ben je een engel én kom je uiteindelijk in de hemel. Waar dan tegenstrijdig genoeg weer jonge verse ongeopende maagden met grote bruine ogen op jou liggen te wachten.

Back to the ril world:
Hoeren gebruiken bij in- en uitstappen gewoon de hulp die voorhanden en (tijdelijk) van nut is. Hoeren zijn pragmatisch.

Een hoer neemt haar eigen beslissingen zowel bij in- als bij uitstap.


Dus: faciliteerders stop met jezelf voor je kop te slaan (mochten jullie dat doen :-)

Én reddertjes-industrie stop met jezelf tot hemelse hoogten op de borst te slaan (Dat doen jullie). Opmerking: er is christelijke reddertjes industrie die een bijdrage van 30% van het toekomstig inkomen van ex-hoeren (als dwangdonatie) in een gesprek met een hoer probeert af te dwingen voor minimale uitstaphulp. Zijn hoeren soms ook een belangrijke inkomstenbron om het dak van de kerk te repareren als het lekt?

Zowel instap- als uitstapindustrie, jullie zijn veel te duur maar helaas nog nodig! Zodra er op een normale manier geprofessionaliseerd is kan de prijs van de instap tot een normaal niveau dalen en kan de kwaliteit van de uitstap tot een normaal niveau stijgen.

En kunnen hoeren meer zorgeloos genieten van een leven waar ze zelf voor kiezen.

Nb:
Zonder stigma en met electronisch betalen wordt die enkele dwang hoer die er is beter zichtbaar! Ook om dat dan de hoeren eerlijker kunnen zijn.

(Intuïtieve gok op basis van mijn persoonlijke dwangcriteria: 1 op de 200 is gedurende een zekere periode variërend van enkele dagen (geweld?) tot enkele weken (psychische druk?) en in uitzonderlijke gevallen enkele jaren (liefde?) gedwongen?)

Anoniem zei

Lieve goedgelovige hoer van mij (die rozen en bijbeltjes accepteert van de christelijke reddertjes industrie),

Maak je geen zorgen! Laat je geen angst aanpraten.

Als je later in de hemel bent, zul je zonder schaamte net als nu, je benen weer openen voor de (mannelijke) engelen.

Ik wens je een heel fijn leven! Voor én na. Je hebt het verdiend.

Anoniem zei

Ik zal mijn best doen om een of-topic onderwerp zo te herschrijven dat het on-topic wordt. (-:

Ik denk net als zondares dat de meeste hoeren lang nagedacht hebben voordat ze de keuze maakte om hoer te worden.

Waar ze zeker niet voor kozen is om beroofd te worden van hun cashgeld.

Google op prostituee, beroving en bijvoorbeeld juni 2014 lees dan en denk!

Er is steeds minder kasgeld bij bedrijven. Prostituees gaan 100% met cash om. Er komt geen geldwagen langs om ze geregeld per dag af te romen zoals bij andere bange bedrijven. Denk dan aan die 2 á 40 klant- tijdseenheden van 15 a 20 minuten maal 50 euro, de fooi en de inkomsten vanuit speciale wensen zoals wurgseks en andere wensen. En bedenk je dat een hoer niet dagelijks naar de bank gaat.

Dit kán zo niet doorgaan! Nergens meer cashgeld alléén nog bij de hoeren die bij een beroving (en/of verkrachting) geen aangifte durven doen om duidelijke redenen. (Oh u bent een hoer .... )

Én oja soms worden ze na de beroving ook gelijk vermoord. Stel je voor: je bent een hoer. Jouw beroep bestaat al duizenden jaren. Je zet tonnen per jaar per hoer om. Van de belasting wordt uw leven ook beter! Toch wordt je om onduidelijke reden door een groot deel van de maatschappij uitgespuugd. Je wordt, als hoer, beroofd, misschien verkracht máár deze keer niet óók vermoord. Zou je aangifte doen?

Ik heb weleens met politie gepraat rond prostitutiegebieden. Ik werd niet per definitie vrolijk van hun denkbeelden én dat zijn wel de mensen waar een hoer mee te maken krijgt bij het doen van aangifte.
'Alle hoeren hebben pooiers, allemaal Marokkanen' hoorde ik een agent. De andere agent erbij ontkende het ook niet. Overheid wilt u beleid maken om uw agenten juister te informeren! Overheid wilt u stappen zetten om electronisch betalen in te voeren!

Anoniem zei

Vervolg:

Wat mij ook opvalt is dat politie liever niet over die onderwerpen praat. Ook last van seks-allergie net als wij allemaal?

Anoniem zei

te belangrijk om niet te herschrijven naar on-topic.

Nu.nl vandaag

18 accountants naar de tuchtrechter.

Er is geen hoer die haar accountant controleert. Of enig inzicht heeft in haar belasting.

Hoer vraagt 'wat is dat een definietieve aanslag'. Het enige dat ze vragen is 'ik heb nog niets teruggehad', 'zou ik terugkrijgen?'. 'Do you know, why?'.

Laaggeschoold, vanuit een arm land, onze taal niet of nauwelijks voldoende beheersen, een grote omzet, gestigmatiseerd, alles per cash.


Accountant vaak in combi met de exploitant.
Ideale slachtoffers voor een (eventueel) kwaadwillende accountant.

1+1=2

Ook hier kiezen hoeren niet voor, geef ze meer ruimte om een eigen willekeurige accountant te kiezen! En accountants, wees niet bang om een hoer te bedienen dat is jullie werk!

Anoniem zei

Positieve en negatieve keuzen
Hoer / LoverboyMeisje

Het is belangrijk loverboy-problematiek te scheiden van hoer-'evil'pooier problematiek.

Dat zijn andere segmenten.

Bij loverboy problematiek gaat het om hormonale jonge meisjes op zoek naar liefde en grenzen, die ze om reden thuis niet ontvangen of ervaren. Én jongens óók met razende hormonen die willen neuken. Én samen het bijbelse ideaalbeeld van de onderworpen vrouw en de overheersende man in extremus gaan naspelen. (Snuffel-leer-fietsenhok-periode / schoolomgeving / azielzoekercentrumomgeving etc.
(Verliefdheid speelt een grote rol, geld is een middel, Prostitutie een ideaalbeeld van totale onderwerping)
Het MEISJE speelt de hoofdrol.)

Bij hoer-evilpooier problematiek gaat het om een meer volwassen situatie. Prostitutie is het middel om het doel geld te verdienen over de rug van het psychisch of met geweld gedwongen meisje. De POOIER speelt de hoofdrol.

Tussen deze 2 geschetste situaties die zelfs niet het hele veld beschrijven omdat het NÓG meer dimensionaal is zit een ENORM groot grijs gebied.

In dit grijze (x-dimensionale) niemandsland lijkt het zinnig ergens een vlak te trekken waar je op een andere manier omgaat met de aangifte en ook een andere hulpverlening gaat toepassen.

Waar dat vlak te trekken is lastig. De hulpverlening, politie én andere instanties organiseren, opleiden, inrichten en alle neuzen min of meer dezelfde richting uit krijgen is ook complex.

Ik had in het mensenhandelrapport ook ergens gelezen dat het toepassen van een andere hulpverlening op de verschillende clusters een overweging waard is, lijkt mij ook.

Loverboys/Lovergirls/LoverboyMeisjes/LovergirlMeisje/Pooiers(van zacht tot hard)/Hoeren van kwetsbaar tot Zelfredzaam ..... beschrijven, definiëren, gradaties aanbrengen, lijnen trekken en kaders vaststellen. Hulpverlening en Politie en andere organisaties opleiden voor bepaalde vormen van sancties en hulp.

Alles zo eenvoudig mogelijk houden! Het is al zo complex. En ja hier is ook geld in te verdienen voor de hulpverlening. We gaan dan weer baantjes zat creëeren, waarschijnlijk veel meer dan nu (-: En daar wordt natuurlijk dan ook een plaats gecreëerd voor onze religieuze vrienden en vriendinnen. Niemand hoeft zich zorgen te maken, behalve de .........

Met een beter aangifte- en hulpverleningssysteem kan de Hoer gewoon haar vrije keuze maken. En worden de dwanghoeren (lovergirl of Hoer) uit hun schimmig steegje getrokken én er niet verder ingedrukt door de maatschappij. Om de woorden van Sweet maar eens te gebruiken.

Te stellen vragen(M*):
- was geld een middel of een doel;
- wie had de zichtbare hoofdrol, wie de zichtbare bijrol;
- wie de ONzichtbare hoofdrol, de onzichtbare bijrol.
- wat voor soort druk is uitgeoefend, in welke periode.
- ?? Etc

N.B.
@de twitterdames Sweet en Happy.
Happy is zeker op vakantie, haar zinloze en tijdvretende 'pestcyclus' zodat 'Sweet' zich niet met haar ding (dwang) bezig kan houden lijkt wat tot rust gekomen de laatste dagen. Ze lijkt nu zelfs tijd te hebben voor een gesprek met Frans! (ZINNIG!!). Benieuwd wanneer Happy én Sweet elkaar wat meer gaan waarderen. Beiden hebben namelijk kwaliteiten.
(Ik mis jullie grappige zinloze gepruttel op twitter wel :-)

* M = Mogelijke

Anoniem zei

Sweet mizzy en kwaliteiten. Hahaha. Goeie mop!

Anoniem zei

Aanvulling comment: 20 juni 2014 00:54

Ik lees nu in de 9e rapportage mensenhandel dat 'we' afwillen van de term loverboy-problematiek. Aangezien dit óók een mensenhandelgradatie is. Ik ben het daar mee eens. Het is niet juist een scheiding aan te brengen door een naamgeving die een gevoel oproept anders dan 'mensenhandel'. Een serieuze loverboy-situatie is tenslotte een mensenhandelcasus. Eerst moet worden beoordeeld wat de gradatie (ernst) van de mensenhandel casus is. Dan pas kan je een categoriserende naamgeving definiëren, waar ná een aangifte sanctionering, behandeling en hulpverlening aan vast zit. NIET AL MET DE NAAMGEVING BIJ VOORBAAT BAGETALISEREN of ESCALEREN. Juist op jonge hoeren is zeer veel geld te verdienen!! De winstmarge (sekswerk) op een jonge hoer is zeer hoog, zeker als 'de inkoop' van de hoer laag of nihil is (vanwege verliefdheid en/of kadootjes), daar komt bij dat we het dan mogelijk over slachtoffers hebben die zich gezien hun leeftijd sowieso niet hadden mogen prostitueren ('vrijwillig' of gedwongen), hetgeen de ernst volgens mij sterk vergroot.

Ik zal de term loverboyproblematiek en daarmee verwante termen daarom niet meer gebruiken.